Zware dag voor Riwald Dakar Team
- Gepubliceerd in Autosport
De deelnemers aan de Dakar Rally 2014 hebben er een monsterrit opzitten. De vierde etappe was de langste proef sinds 2005: liefst 657 kilometer aan Special Stage, met daarbovenop nog eens ruim 200 kilometer aan verbindingsroute. Dat moest slachtoffers opleveren, en dat gebeurde ook.
De twee overgebleven mannen van het Riwald Dakar Team, Erik Wevers en Bernhard ten Brinke, kenden een pittige dag. Door de lastige ondergrond kregen de HRX Fords veel te verduren. Ondanks de uitstekende stuurmanskunsten en het prima navigatiewerk sloeg het noodlot toe. 
Erik Wevers legt uit: “We hebben veel vertraging opgelopen door een kapotte dynamo, waardoor we onze weg niet konden vervolgen. Uiteindelijk zijn we door Eimbert Timmermans van XDakar naar het bivak gesleept. Zonde, want in de beginfase van de proef was de snelheid uitstekend. Het is zaak om het hoofd koel te houden en de rustdag te halen. Dat is nu het voornaamste doel.” Overigens start Wevers de vijfde etappe vanaf de zeventiende positie. Het team heeft repositioning aangevraagd bij de organisatie. Deze regel mag driemaal gebruikt worden wanneer een rijder de dag ervoor, of op dezelfde dag, in de top-15 is geëindigd.
Pechduivel
Bernhard ten Brinke begon eveneens voortvarend aan de etappe na zijn sterke inhaalslag op de derde dag. Helaas sloeg ook bij hem de pechduivel toe: “We hadden een velg vastzitten op de remklauw waardoor we hem niet los kregen. Daarnaast heb ik stukken van de proef met 3-wheel drive gereden omdat ik op andere delen te hard moest pushen. Hierdoor heb ik niet op volle snelheid kunnen rijden. We geven echter niet op!”
De monteurs hebben de hele nacht doorgewerkt om de HRX Fords weer in goede staat aan de start te brengen. De vijfde etappe belooft wederom een uitputtingsslag te worden met een Special Stage van meer dan 500 kilometer door grote zandvlakten. De temperaturen kunnen oplopen tot zo'n 40 graden Celsius dus mens en machine krijgen het zwaar te verduren.
Gerard de Rooy: “Vandaag was het een veel mooiere Special dan gisteren. Veel variatie en afwisselend snelle en langzame, bochtige stukken. Dit zijn wel van die dagen waar je heel veel stuk kunt rijden aan je auto wat je later in de rally dan weer moet bekopen. Ik had vandaag ook wat problemen. Het begon al vroeg in de rally, na CP3 liep er een band leeg en we moesten die dus continu op druk houden om het vervangen te kunnen rekken tot aan de neutralisatie. Dit gaf gelukkig weinig tijdverlies. Vervolgens kregen we aan het begin van het 2e deel van de Special een gebroken bladveer linksachter. Vervangen was geen optie maar de auto krijgt er wel een slecht stuurgedrag van. Het is dan zaak dat je goed op blijft letten. 
Wat later in de rally rijden we er een spiegel af, maar die kon ik op dat moment prima missen. Wel vervelend was het breken van de voorruit aan het einde van de Special. Gelukkig bleef die er wel in zitten maar het zicht was wel beperkt. Zo zie je dat ook wij vandaag ons pechportie wel gehad hebben, maar uiteindelijk maakt de dagoverwinning dit weer helemaal goed. Vanavond kunnen onze monteurs weer volop aan de gang om morgen de volgende zware uitdaging te ondergaan.”
Na Karginov kwam zijn teamgenoot Nikolaev over de finishlijn met een achterstand van 09:04 minuten op Gerard. Vierde werd Kolomy die zijn TATRA met een achterstand van 10:18 minuut aan de meet wist te brengen. Iveco Teamgenoot Hans ‘Racey’ Stacey kwam met zijn IVECO Trakker Evo III als 5e door met een achterstand van 14:06 minuut. Het technische team meldde vanuit het bivak dat er geen enkel probleem is aan de Iveco van Stacey. Knap gereden!
Morgen staan er 911 loodzware Argentijnse kilometers op het programma. De 5e etappe, een rit van Chilecito naar Tucumán, belooft een ware veldslag te worden. Buiten dat het de langste rit wordt, zal de zon weer volop schijnen en zullen de temperaturen oplopen tot zo’n 40 graden Celsius. Gelukkig zijn alle Iveco’s voorzien van een airco en een koelkast.
Het terrein gaat afwisselend door de uitlopers van de Argentijnse Lowlands, beter bekend als de Pampa’s. De deelnemers rijden voornamelijk over zandpistes met na de eerste verbindingsetappe van 154 kilometer al direct in het begin een zwaar stuk duinen. Daarna volgen 211 kilometers die het eerste deel van de special vormen. Het middelste deel is geneutraliseerd en is 111 kilometers lang. Dan volgt weer het laatste slotstuk van de special over een afstand van 205 kilometer. Afsluitend dan weer een verbindingsstuk van 231 kilometer tot aan het bivak in Tucumán waar pas rond middernacht lokale tijd de eerste deelnemers worden terugverwacht.
De ultiem lange special was letterijk van het gezicht van Marcel van Vliet te lezen. “De laatste 120 km waren extreem moeilijk, waarbij het laatste waypoint niet te vinden leek. Voor de rest zijn we uit de problemen kunnen blijven. De truck liep als een zonnetje.” Marcel van Vliet blijft ook na de slijtageslag tweede in het klassement.
René Kuipers genoot 657 kilometer lang van alles wat de Dakar zo prachtig maakt. “Het was in één woord super. Wat een geweldige proef! Alles klopte vandaag. De truck reed probleemloos. De kunst is nu om naar het bivak te komen. D’r zit nog maar 50 liter in de tank, dus dat wordt een uitdaging.” In het algemeen klassement is René Kuipers dertiende.
Etappe van morgen: kans op oververhitting
FERM Dakar fact: navigator én speurneus
Achter Gerard komen eerst Loprais en Kolomy binnen met een kleine achterstand op de koploper van respectievelijk 4:54 en 5:53 minuut. Daarna arriveert al de eerste snelle servicetruck van Iveco. Pep Vila weet zijn Iveco Trakker – Evo II keurig naar een 5e plaats te rijden met een achterstand van maar 7:22 minuut op Karginov. Een fraai resultaat, omdat deze Iveco Trakker veel reservedelen aan boord heeft.
Nogmaals Tom Colsoul: “Het was vandaag vanaf de eerste kilometer raak. We kwamen regelmatig in een gat terecht dat is veroorzaakt door de tweewielaangedreven auto’s. Die zitten nog al eens vast en met het volgas uitgraven ontstaan er dan voor de trucks hele vervelende kuilen waar we met onze wielen, die een stuk groter zijn, in rijden. Dat doet ook een fikse aanslag op je fysiek. Ook moet je veel halsbrekende toeren uithalen om stilgevallen auto’s te ontwijken. Het zijn vaak smalle paden en dan zijn onze trucks soms toch wat aan de grote kant. Vanaf morgen hebben we daar minder last van, omdat we dan tussen de auto’s starten en er dus veel minder auto’s voor ons zitten.”
In het algemeen klassement heeft Gerard met zijn Iveco Powerstar goede zaken gedaan. Hij heeft zijn voorsprong op Marcel van Vliet uitgebouwd naar 18:49 minuut. Karginov staat derde met een achterstand van 39:10 minuut. Hans Stacey sluit zich met de Trakker aan op een keurige vierde plek, maar heeft ondertussen wel een achterstand van 45:36 minuut op zijn teammaat opgelopen. De snelle servicetrucks zijn terug te vinden op de 9e (Pep Vila) en 10e (Jo Adua) plaats. Het gehele team Petronas | De Rooy | Iveco staat dus in de top 10, wat een prestatie van formaat mag worden genoemd. Maar de rally duurt nog lang en is onvoorspelbaar.
De proef over 400 kilometer kende een bloedsnelle opening, maar de grande finale vormden de beproeving de duinen van Nihuil. Marcel van Vliet bevestigde opnieuw zijn bloedvorm door na het brons van gisteren nu de tweede plaats te grijpen op 1.49 min. achter winnaar Anton Shibalov.
René Kuipers overleefde de eerste slijtageslag met een knappe elfde plaats, maar was niet tevreden over het verloop van de etappe. “De motor raakte oververhit, dus heb ik me in moeten houden en veel tijd verloren”, aldus de Ferm rijder. “Wat absoluut gezegd moet worden is dat Moi Torrallardona (navigator, red.) fantastisch heeft genavigeerd in de duinen.” 
Peter Versluis kreeg opnieuw technische pech voor zijn kiezen. Zijn truck kampte met problemen aan het elektronisch systeem waardoor de vrachtwagen af en toe spontaan stilviel en Peter opnieuw met veel tijdverlies aan de finish arriveerde. Ook bij de auto’s en de motoren was de ravage groot. Dakar legende Stephane Peterhansel bleef uit de problemen en greep zijn eerste etappezege van 2014 bij de auto’s, terwijl de Brit Sam Sunderland toesloeg in de motorcategorie.
De etappe van morgen: De langste sinds 2005
Bernhard ten Brinke stond op zestig kilometer van de finish stil met een kapotte aandrijfas. Tijdens zijn debuut in 2012 finishte Ten Brinke nog indrukwekkend als achtste in het eindklassement, maar in de tweede proef verloor hij veel tijd. Een goed eindklassement kan hij vergeten. Gert Huzink stond enkele kilometers eerder stil nadat een steen zich door de leiding van de oliepomp had geboord. Beide coureurs moesten wachten op de servicetrucks van Eimert Timmermans en Paul Verheyden, waarbij laatstgenoemde tijd verloor doordat hij vast kwam te zitten in de duinen. Bij het schrijven van dit bericht waren beide heren, voor zover bekend, nog op sleep naar het bivak.
Prima snelheid
Gerard de Rooy: “We reden vandaag een ijzersterke etappe. Niets geforceerd en continue in het kielzog van Mardeev gereden, die 6 minuten voor ons was gestart. Bij kilometer 313 ging het echter mis voor hem. In een smalle canyon ging Mardeev op z’n dak en omdat we er pal achter reden en dus als eerste bij de truck waren, was het onze sportieve plicht om hem te helpen. Omdat het zo smal was konden we er na het rechttrekken van de Kamaz zelf niet meer langs, dat heeft ons bijna 23 minuten aan oponthoud opgeleverd.”
Tom Colsoul: “Toen was het mijn taak om de verloren tijd aan te vechten bij de koersdirecteur. Het was niet meer dan redelijk dat we werden gecompenseerd in tijd en dat is dan ook gebeurd.”
“Vooralsnog een spannende 2e etappe. Het is nu al een veldslag geworden terwijl we nog maar net de veilige haven, Rosario, hebben verlaten. Wat gaat DAKAR 2014 ons in de komende dagen nog brengen,” vervolgt Colsoul. “Maar voorlopig staan we op de eerste plaats.”
Etappe 3 brengt de rijders van San Rafael naar San Juan. Er wordt een bewolkte dag verwacht met veel wind en een maximum temperatuur van 36 graden Celsius. Het zal voor veel klassementsrijders gelukkig de laatste dag zijn dat de trucks achter de auto’s starten. Vanaf Etappe 4 is het gezamenlijk klassement ook de startvolgorde. De route voor de trucks en auto’s kent een verbinding van 292 kilometer gevolgd door een Special van 301 kilometer en tot slot nog 3 kilometer verbinding naar het bivak in San Juan. De trucks zullen tot een hoogte van 3.100 meter door het Aconcagua vulkaangebied rijden, de motoren gaan na de afsplitsing zelfs tot een hoogte van maar liefst 4.300 meter. Het gebergte is het hoogste buiten Azië en ook de hoogste top van het westelijk halfrond met een piek van 6.959 meter.