Weinig rust voor Tom Coronel
- Gepubliceerd in Autosport
Het tweede gedeelte van de marathon etappe van Uyuni naar Iquique leek, met een lange neutralisatie, een formaliteit te worden, maar dat laatste stukje van 40 kilometer duinen bleek de scherprechter voor Tom Coronel. Na een probleem met de ophanging, een verloren paspoort, een nacht in de duinen en een koprol kwam Coronel de volgende dag pas in het bivak aan om zo de eerste week van Dakar 2015 af te sluiten.
Na een korte nacht in de slaapzaal in Bolivia was het de volgende dag weer vroeg op om te beginnen aan de lange rit over de zoutvlaktes naar de grens van Chili. Eenmaal in Chili aangekomen lagen er nog de duinen van Iquique te wachten met de populaire hoge afdaling naar de kust. De Maxxis Dakar Buggy had aardig geleden tijdens de 7de etappe, maar Tom had samen met de equipe van Bastion Hotels de schade aardig weten te repareren. Lang leek er op de snelle zoutvlaktes geen vuiltje aan de lucht, maar nog voor de grens met Chili kreeg Tom problemen met de ophanging van de Buggy. Het repareren van het euvel nam wat tijd in beslag maar Tom kon uiteindelijk zijn weg weer vervolgen.
Ook het stuk tot aan de grens verliep voorspoedig, maar eenmaal bij de grens aangekomen had hij een ander probleem. "Ik stond voor de grensovergang en wilde mijn tas met mijn paspoort pakken, maar ik kon hem nergens vinden. Toen bedacht ik mij dat ik in de haast mijn tas langs de weg had laten staan. Dom natuurlijk, maar na een aantal van deze dagen ben je niet meer zo helder kan ik je vertellen. Gelukkig kwam ik een deelnemer tegen die vertelde mij dat een Chileense equipe mijn tas had gevonden en dat zij hem meegenomen hadden. Een half uur later was ik dan ook weer de trotse bezitter van mijn paspoort en kon ik de grens overstekken", aldus Coronel.
Eenmaal terug in Chili was Tom onderweg naar het laatste stuk van de etappe, de duinen van Iquique. Maar voordat hij kon beginnen aan het laatste stuk van de etappe kreeg hij serieuze problemen met de stuurinrichting. Het repareren van het probleem nam veel tijd in beslag en Coronel kwam uiteindelijk in het donker in de duinen aan. Tom vertelt: "Het werd steeds donkerder en ik zag echt geen hand voor ogen. Om de duinen over te komen moet je een aardige aanloop nemen en als je niet kan zien wat erachter zit dan wordt het gewoon gevaarlijk. Ik was moe en wist dat het bivak nooit ver meer kon zijn, maar ik heb het risico niet genomen."
Na wederom een nacht in de duinen doorgebracht te hebben begon Tom bij zonsopgang vol goede moed aan de laatste kilometers naar het bivak, maar nadat hij de eerste grote duin opgereden was hield de motor van de buggy er mee op. "Ik dacht dat ik gek werd! Waarschijnlijk was de elektronica in de Buggy door het water van zaterdag en het vocht van de nacht niet helemaal fris meer. Ik ben uren bezig geweest om dit euvel te verhelpen en uiteindelijk startte de Buggy weer. Ik dacht dat ik alles gehad had en nu dat laatste stukje naar Iquique te kunnen rijden, maar ineens lag de Buggy ondersteboven. Het ging allemaal heel snel, maar ik heb waarschijnlijk een verkeerde inschatting gemaakt. De schade viel mee maar ik kreeg de Buggy niet meer rechtop. Uiteindelijk hebben een aantal locals mij weer recht weten te zetten en kon ik de laatste kilometers naar het bivak afleggen. Je kan begrijpen hoe blij ik was toen ik daar eindelijk aankwam."
De monteurs hebben nog wel even wat werk te verrichten en Tom wat slaap in te halen, maar de eerste week Dakar zit erop. Voor Coronel is het te hopen dat hij de meeste ellende gehad heeft en de tweede week van Dakar 2015 wat soepeler verloopt.
Na deze race wachtte de coureur uit Zeddam en zijn Belgische navigator het betere offroad werk rondom het meer, waarbij van plaats 17 werd opgerukt naar de negende positie in de tussenstand. Tot zover een etappe uit het boekje. Heel anders liep het in de 40 km duinen rondom Iquique: op een duintop moest Bernhard plotseling vol in de ankers om niet in een Nederlandse truck te knallen, die in de achterliggende duinpan was blijven steken.
Bernhard ten Brinke: “Uiteindelijk heeft Aat Schoones met zijn truck ons van de duin getrokken, dankzij bemiddeling van mijn oud-teamgenoot Gert Huzink. De laatste 3 kilometer zijn we zonder stuurbekrachtiging naar de finish gereden. Je wilt niet weten hoeveel opluchting Tom en ik voelden toen we binnen waren. We zijn vandaag door het oog van de naald gekropen. Het tijdverlies is natuurlijk balen, maar we staan nog steeds 5e algemeen. En daar ben ik hartstikke happy mee!”
De ST is de snelste Fiesta ooit. Deze sportieve Ford accelereert in 6,9 seconden van 0-100 km/u en heeft een topsnelheid van 220 km/u. De 1.6-liter EcoBoost-motor is uitgerust met technologieën als turbolading, directe brandstofinspuiting onder hoge druk en dubbele, onafhankelijke, variabele kleptiming.
"De Fiesta ST is echt razendsnel, maar als je niet te hard rijdt en zorgvuldig alle mogelijkheden op het gebied van zuinigheid optimaal toepast, is het opvallend hoe weinig brandstof hij verbruikt", aldus Scott, nadat hij en Richardson de 494 kilometer lange route hadden afgelegd en hij de jongste winnaar ooit in de 14-jarige geschiedenis van deze prijs was geworden. 
In de aanloop naar serieproductie en met het Mercedes-Benz motto ‘Das Beste oder nichts’ scherp in het vizier is ook de GLA-Klasse tot op het bot getest. Een bijzonder onderdeel van het testprogramma is de ‘track and field endurance test’ waarbij een auto in totaal 80.000 kilometer aflegt. De basis is de ‘standaard’ langeduurtest, maar dan aangevuld met ingrediënten als offroad-ritten, een sprintprogramma op de Nürburgring (Nordschleife) en een intensief Alpen-programma. 
Ook stads-, buitenweg- en snelwegritten zijn inbegrepen en dat geldt evenens voor trips met verschillende beladingsgewichten. De ‘track and field-test’ bootst in slechts 9 maanden een compleet autoleven na en is de afsluiting van het testprogramma van Mercedes-Benz. Hij wordt uitgevoerd na het doorlopen van het reguliere ontwikkelingsprogramma en is vooral bedoeld om de betrouwbaarheid en de duurzaamheid van een nieuw model te bevestigen.
Zwaar: Nürburgring, Alpen, tankbanen
Complete demontage achteraf
Solide basis
De gebieden rond de ramen zijn evenals de nieuwe ‘C-ringstructuur’ achterin gemaakt van staal dat bij hoge temperaturen is verwerkt. Dit zorgt voor de grootst mogelijke sterkte die met staal is te realiseren. De stevigheid wordt perfect geïllustreerd door de GLA 45 AMG. Ondanks het hoge vermogen van 265 kW/360 pk en koppel (450 Nm) heeft dit model geen extra koetswerkverstevigingen nodig. 
Zowel op verharde wegen als buiten de de gebaande paden werkt 4MATIC perfect samen met de 7G-DCT-transmissie met dubbele koppeling – ook dit werd tijdens de testen telkens weer bevestigd. De verschillende (offroad) modi van 4MATIC worden tijdens het rijden zichtbaar gemaakt op het CENTRAL MEDIA DISPLAY. In de offroad-modus worden de volgende zaken gewijzigd: de schakelmomenten, de respons op het gaspedaal en de afstemming van diverse assistentiesystemen. Het resultaat: nog betere terreineigenschappen. Het offroad-comfortonderstel waarbij het koetswerk vóór met 30 en achter met 22 mm wordt verhoogd, zorgt voor nog eens extra terreinvaardigheid. DSR (Downhill Speed Regulation) komt van pas bij het afdalen van steile hellingen.