1 juli 1969 is een belangrijke dag in de historie van Maserati. Precies vijftig jaar geleden verliet de eerste in klantopdracht gebouwde Indy de poorten van Maserati's fabriek aan de Ciro Menotti 322 in Modena, voor aflevering aan een klant in Zwitserland. De auto werd vervolgens naar de toenmalige Zwitserse Maserati-importeur 'Martinelli e Sonvico' in Chiasso getransporteerd. Enkele dagen later overhandigde die de in 'oro metalizzato' uitgevoerde Indy met bruinlederen interieur aan een rijke Zwitserse zakenman.

De Maserati Indy werd in 1968 onthuld tijdens de autoshow van Turijn, op de stand van Carrozzeria Vignale. Het jaar erop debuteerde de auto officieel op de Maserati-stand tijdens de Autosalon van Genève. In 1968 produceerde Maserati zo'n 700 auto's, het beste resultaat ooit sinds de opening van de productiefaciliteit in Modena. De Maserati-range bestond dat jaar uit de Ghibli, Mexico, Mistral, Quattroporte en Sebring. In datzelfde jaar noteerde Maserati in Italië een marktaandeel van 43% in de klasse 'boven 3.500cc'.

Als reactie op de vraag van klanten die op zoek waren naar een comfortabele, stijlvolle en sportieve auto, besloot Maserati een compleet nieuw model te ontwikkelen. Dat leidde tot de start van het AM116 (Alfieri Maserati 116) project. Carrozzeria Vignale kreeg de opdracht een vierpersoons coupé te ontwerpen die garant stond voor comfort, sportieve prestaties en innovatieve looks. Het resultaat was de Indy, wiens naam een eerbetoon was aan de indrukwekkende overwinningen van de 8CTF tijdens de Indianapolis 500 in 1939 en 1940.

De nieuwe Indy had grote ramen voor een optimaal zicht zonder dode hoeken, terwijl de auto tegelijkertijd een ranke belijning kreeg. Daarnaast onderscheidde het model zich door vele kenmerkende sportwagenaccenten: een front met opklappende koplampen – een kenmerk van een echt sportwagenicoon uit die tijd – en een air scoop onder de smalle bumper. Nog zo'n opvallende highlight was de korte achterzijde, die de grote focus op aerodynamische efficiency in de designfase aanzette.

Oorspronkelijk kreeg de Indy een 4.136cc V8 - met een boring en slag van respectievelijk 88 en 85 mm - met vier Weber 42 DCNF-carburateurs. De standaardtransmissie was een handgeschakelde vijfbak, een automaat was naar wens ook leverbaar. Het vermogen bedroeg 260 pk, de topsnelheid 250 km/u. Vanaf 1970 werd de Indy ook geleverd met een 4.719cc V8-motor, voorzien van de nieuwe, door Bosch ontwikkelde elektronische ontsteking. Het maximumvermogen werd opgevoerd tot 290 pk, bij een topsnelheid van 280 km/u. Met ingang van 1971 volgde naast de bestaande motoren een 300 pk sterke 4.930cc motor, die vanaf 1973 de enige aandrijfunit voor de Indy werd.

Standaard werd de Maserati Indy zeer rijk uitgerust geleverd. Lederen stoelbekleding, een mechanisch anti-diefstalalarm, een verstelbaar stuurwiel, een verwarmde achterruit, getinte elektrische ramen, neerklapbare voorstoelen met hoofdsteunen en gele koplampen waren standaardfeatures. Een automatische transmissie, stuurbekrachtiging en een radio waren als optie leverbaar. In 1973 werd de af-fabriekuitrusting verder uitgebreid met airconditioning. In totaal produceerde Maserati tussen 1969 en 1975 1.102 Indy's.

Tot de prominente kopersgroep van de Indy behoorde ook Abdorreza Pahlavi, de broer van de Shah van Perzië, die in 1974 een Indy bestelde, inclusief een aantal extra's, waaronder een sunroof. De auto werd geheel op basis van zijn persoonlijke wensen afgestemd en in 1975 afgeleverd bij het hoofdkantoor van Maserati. Die specifieke auto bestaat nog steeds en maakt nu deel uit van een privécollectie.

De Maserati Indy in feiten & cijfers:
*Productieperiode: 1969 - 1975
*Chassis: semi-monocoque met subframe voor
*Motor: 90° V8
*Cilinderinhoud: variërend van 4.136 tot 4.930 cc
*Vermogen: uiteenlopend van 260 tot 300 pk
*Transmissie: mechanische 5-versnellingsbak; Borg Warner drietraps automaat op wens
*Remsysteem: geventileerde schijven met servosysteem
*Gewicht: tussen 1.500 en 1.650 kg
*Topsnelheid: van 250 tot 280 km/u