25 jaar geleden: de overwinning van Mazda op Le Mans
- Gepubliceerd in Mazda
• Historische zege van Mazda 787B in 1991 blijft race- en rotatiemotorfans fascineren
• Mazda nog steeds enige Aziatische merk dat Le Mans wist te winnen en enige winst met een niet-zuigermotor
Nu veel racefans weer uitkijken naar a.s. zaterdag, wanneer de 24 Uur van Le Mans van start gaat, zullen ook velen zich het historische resultaat van precies 25 jaar herinneren. Op 23 juni 1991 om ongeveer 16.00 uur viel de zwart-wit geblokte vlag voor de winnaar van de editie van dat jaar. Het was voor de auto met nummer 55, met zijn opvallende oranje-groene kleuren en de onmiskenbaar schreeuwende vierschijfs-rotatiemotor. Na ongeveer 21 uur in de race en na een lange strijd met de favoriete Mercedessen en Jaguars nam de Mazda 787B voor de eerste keer de leiding. Het was een plek in de race die de outsider niet meer zou prijsgeven: drie uur later reed Johnny Herbert, tegen alle verwachtingen in, de Mazda triomfantelijk over de finish ten overstaan van 250.000 toeschouwers.
Mazda is uiteraard nog steeds nauw betrokken bij de autosport van vandaag de dag, zoals bij diverse MX-5 raceseries in Europa, maar ook bij initiatieven als het onlangs geïntroduceerde ‘Friends of MX-5’ programma, een platform voor liefhebbers van Mazda om de passie voor hun merk te delen, in het bijzonder als het gaat om de iconische roadster MX-5. Friends of MX-5 biedt speciale voordelen en acties, waaronder een ‘once-in-a-lifetime experience’ in de vorm van de kans om in een Mazda MX-5 ND Cupauto te racen, later dit jaar tijdens de Mazda Global MX-5 Cup finale in Laguna Seca, Californië. De gelukkigen komen uit de nationale competities met de MX-5, de online MX-5 wedstrijden op het iRacing platform en uit de winnaars van het simulatorracen op Mazda evenementen. De MX-5 is als meest geracete productieauto ter wereld inderdaad uniek en belichaamt de geest van de onderscheidende autosportgeschiedenis van Mazda, waaronder successen als de overwinning van de 787B in 1991.
De winst van Mazda in Le Mans is nog steeds de eerste en enige overwinning door een Aziatische autofabrikant in deze jaarlijkse race, 's werelds oudste en nog steeds bestaande endurancerace (voor het eerst gehouden in 1923) en algemeen beschouwd als de moeilijkste in zijn soort. Het was ook de enige overwinning voor een auto met een motor zonder zuigers. Nog indrukwekkender dan de specificaties van de R26B rotatiemotor van de 787B, met perifere poortinjectie, drie bougies per rotor en een vermogen van 522 kW / 710 pk bij 9.000 t/min, was de betrouwbaarheid en de snelheid, vooral in de bochten, in handen van het coureurstrio, de Brit Johnny Herbert, de Duitser Volker Weidler en de in Luxemburg geboren Bertrand Gachot.
Alle drie deelnemende Mazda's in dat jaar, twee nieuwe 787B’s en een 787 van het jaar daarvóór, voltooiden de race en finishten op respectievelijk de eerste, zesde en achtste plaats overall. Van de 38 gekwalificeerde auto’s wisten slechts negen anderen de race officieel af te ronden. Nadat de winnende motor na afloop van de race voor inspectie volledig uit elkaar was gehaald constateerden de ingenieurs van Mazda dat de R26B in zo'n goede staat was dat hij zonder problemen nog een 24-uurs race zou kunnen rijden. De winnende 787B reed zonder enig mankement 362 ronden (4932,64 km) met een gemiddelde snelheid van 205,4 km/u, tot aan het zwart-wit geblokt.
Auto nummer 55 ging het jaar daarna met pensioen vanwege de gewijzigde regels en staat sindsdien in het Mazda Museum in Hiroshima. Met ingang van de editie van 1992 werd de cilinderinhoud beperkt, wat in feite het einde betekende van de rotatiemotor op Le Mans. Sindsdien is hij nog een paar keer van stal gehaald, zoals bij Le Mans 2011 ter gelegenheid van de 20e verjaardag van de legendarische overwinning en bij het Goodwood Festival of Speed (voor het laatst in 2015). Dergelijke gelegenheden werken als magneten voor de fans van het uitzonderlijke geluid van de auto, of ze het nu opnieuw horen of voor de eerste keer. Het is een geluid dat heden ten dage nog steeds resoneert met een bijna cult-achtige fascinatie onder race- en vooral rotatiemotorfans over de hele wereld.
In de kwalificatie had de Nederlander lange tijd zicht op een tiende positie en daarmee de pole position voor de eerste race. Maar, de onderlinge verschillen waren erg klein en die prachtige uitgangspositie kon ook zo maar door een ander ingenomen worden. Een beetje gokken durfde Tom wel, maar niet te veel. Om die reden bleef hij met de DHL-gele bolide tot het laatst op de baan en verbeterde uiteindelijk zijn tijd. Dat resulteerde in de startposities, die naar het oordeel van Coronel recht doen aan waar hij in het veld zou moeten staan. Op zaterdag wisselden de omstandigheden van weer en baan elkaar veelvuldig af en op racezondag verschenen bij de opwarmronde de eerste grote regendruppels op de ramen. Voor de wedstrijdleiding reden om er een 'wet race' van de te maken. Dat gaf rijders en teams de mogelijkheid om zelf een keus te maken voor banden met meer of minder profiel. Tom Coronel startte op regenrubber.
In de eerste race was het zaak om zonder schade op het asfalt te blijven en de finish te halen. De Roal Motorsport Cruze had het zwaar op de natte piste, maar Tom ging de strijd met anderen aan. Hij won iets en verloor iets en manifesteerde zich tussen de zesde en achtste plaats. Niet slecht, gegeven de omstandigheden. Halverwege de race meldden de sportcommissarissen dat twee rijders een 'Drive Through' kregen, omdat zij niet op de juiste plek in het startvlak hadden gestaan. 
Een van hen was Tom Coronel, die daarmee terugviel en als twaalfde eindigde. Race twee begon voor Tom in de openingsbocht met een kort uitstapje buiten de nog steeds spekgladde baan. Binnendoor schoven de nodige concurrenten langszij. Even later kreeg hij een tikje, belandde weer naast de baan, maar dit keer met een ontzette achteras. Hierdoor werd de auto bijna onbestuurbaar. Dat betekende een pitsbezoek en einde race voor de Nederlander.
Na afloop meldde Tom Coronel: "In de kwalificatie voelde alles goed aan. Het waren veranderlijke condities, dan weer nat en dan weer droog. Ik reed rond een 8e ,9e of 10e positie en dat is waar wij met het oog op de omgekeerde grid ook het liefste staan. Uiteindelijk werden het een vierde en een zevende plaats. Eigenlijk weer beter dan verwacht. Maar alles was door het wisselende weer heel moeilijk in te schatten. Opmerkelijk trouwens, dat we dit seizoen nog in ieder FIA-WTCC weekend regen hebben gehad. Dat is volgens mij vrij uniek. 
In de eerste race veel strijd gehad. Met Nick Catsburg, Nobert Michelisz, Tiago Monteiro en Yvan Muller. Het was af en toe flink duwen en trekken maar wel leuk. Zelf een foutje gemaakt en met veel overstuur de bocht uitgekomen, maar verder liep het lekker. Tot het moment dat ik van het team te horen kreeg dat ik een Drive Through had gekregen. Dat op zich is voor mij al redelijk bijzonder. Ik kan mij niet heugen dat ik zo'n straf heb gehad. En later hoorde ik de reden en die vond ik wel heel bijzonder. Niet juist in het startvlak staan, het zal, maar ik had er nooit eerder van gehoord. Goed, dan kom je terug op de baan, heb je nog een gevecht met Chilton en wordt twaalfde algemeen en vierde privateer. 
Heel eerlijk denk ik dat er meer in had gezeten. Race twee was kort. Ik verremde mij in eerste bocht ging rechtdoor, kwam de baan weer op en kreeg een tikje van Mehdi Bennani. Dit keer was de schade aan de achterkant zo groot dat ik niet meer verder kon. Jammer, want daarmee bleven er hier kostbare punten liggen. De volgende baan is Villa Real. Die hoort voor mij in het rijtje Hongarije, Marokko en Japan. Circuits waar ik het over het algemeen goed doe, dus laten we daar dan maar van uitgaan. Het is ook de laatste race in deze regio. Daarna gaan we naar Argentinië en Azië. Oh en wat ik zeker nog even wil melden is dat Nick Catsburg het hier natuurlijk super gedaan heeft."
Abbring: “Het was een special gevoel om voor het eerst van mijn leven een WRC-klassementsproef te winnen. Jammer genoeg liet het geluk ons weer eens in de steek omdat we de rest van de dag enkele technische problemen hadden. Na een lekke band ’s ochtends ging het op KP 13 weer crescendo met een tweede tijd, maar op de volgende proef raakten we een grote steen waardoor de versnellingsbak een opdoffer kreeg. De bak verloor olie dus wij kregen het advies van de teamleiding om het kalm aan te doen. Wel hebben we weer veel geleerd want dit is een echte WK-rally en alles zat er in: succes en technische tegenslagen afgewisseld met snelle tijden.”
Ook op de laatste dag van de rally wist Abbring de aandacht op zich te vestigen door als tweede te finishen in de Power Stage. 
Nogmaals Kevin Abbring: “Het was een prima laatste dag voor Seb en mij. Wij haalden onze eerste WRC-punten in de Power Stage binnen. We zijn er speciaal voor gaan zitten want in de loop van de rally kregen we steeds meer zelfvertrouwen. In onszelf en in de auto. We hebben wat probleempjes gehad maar die maken deel uit van ons leerproces. We zijn dit weekend weer sterker geworden. We hebben hard gewerkt om in ons ritme te komen en ik heb heel erg genoten van de laatste proef. Ik ben blij dat ik deel mag uitmaken van Hyundai Motorsport. Ik kijk er naar uit om later dit seizoen weer in actie te komen.”
“We gaan er weer eens goed voor zitten,” besluit Abbring. “Dankzij het vele testen met de New Generation i20 R5 zitten Seb en ik goed in ons ritme, maar het rijden met een WRC-auto in een echte wedstrijd is toch een ander verhaal. We hebben al eerder bewezen met de top mee te kunnen en het is nu dan ook zaak om een goede combinatie te vinden tussen zo snel mogelijk rijden en het uitsluiten van grote risico’s. En dan moeten we ook nog eens afrekenen met hoge temperaturen die in de auto op kunnen lopen tot boven de 60 graden.”
Renault Type AK (1906) – allereerste Renault Grand Prix auto
Renault-coureur Ferenc Szisz komt na 12 uur en 14 minuten als winnaar over de finish met een gemiddelde snelheid van 101 km/u, extreem snel voor die tijd. De AK’s haalden zelfs topsnelheden van 150 km/u. De AK’s zijn in het voordeel dankzij een relatief laag gewicht van minder dan duizend kilo. Renault heeft daarmee al vroeg een van de basisbeginselen van de autosport in de vingers. Renault toont op het Concours d'Elégance een replica van deze eerste Grand Prix winnaar. De auto laat goed zien onder welke Spartaanse omstandigheden coureurs moesten presteren.
Renault 40 CV (1926) - Renault verbreekt snelheidsrecords
De eerste recordpoging in 1925 wordt snel door de concurrentie verbroken. Renault keert daarom terug op 9 en 10 juli 1926 en verplettert met een gemiddelde van 173,649 km/u het record op de 24 uur. "Sneller dan een vliegtuig" kopt een grote Franse krant, omdat een vliegtuig voor een nagenoeg gelijke afstand twee uur langer nodig had.
Renault Nervasport (1934) - Renault zet aerodynamica in
In 48 uur tijd verbreekt Renault een volledige lijst met records. De ACF klokt een gemiddelde snelheid van 167,445 km/u nadat de auto twee etmalen achter elkaar gereden heeft. Op kortere afstanden meet de ACF zelfs snelheden boven de 171 km/u. Renault wisselt iedere twee uur van coureurs en heeft met de kennis van eerdere recordpogingen de pitstops geoptimaliseerd. Het bijvullen van water, olie en brandstof duurt inclusief bandenwissel 34 tot 36 seconden.
De pech voor de Nederlander hield daar niet mee op, want na zijn zo goed verlopen kwalificatie op de Ring, filmde hij tijdens het rijden naar het Parc Fermé met zijn telefoon de vreugde in de auto en dat is niet toegestaan. Na afloop bestraften de Sportcommissarissen hem voor die actie met een absurd hoge boete van 5.000 euro. Die ook nog eens binnen 48 uur na uitgifte van het bulletin betaald moest worden. Voor Tom Coronel een probleem en hij begon via social media gelijk een crowdfunding-actie, om op die manier het bedrag zo snel mogelijk bij elkaar te krijgen.
Al met al een weekend dat fantastisch begon, maar in mineur eindigde. Natuurlijk weet Coronel als geen ander dat ook dit bij het racen hoort, maar het is wel enorm zuur als het je in een beloftevolle positie op je favoriete circuit overkomt. In het wereldkampioenschap voor toerwagens bezet Tom Coronel nu de negende plaats met 44 punten, in de WTCC Trophy voor privérijders staat hij derde met 55 punten en bij de teams bezet ROAL Motorsport plaats nummer twee. 
"Ook tijdens de training had ik al een klapband. Dus hebben wij met de engineers de auto anders afgesteld om dat voor de rest van het weekend niet nog eens te laten gebeuren. De kwalificatie verliep super. Ik had een mooie slipstream van Michelisz en pakte een derde tijd achter twee Wereldkampioenen: Lopéz en Müller. Waanzinnig dus en een superprestatie die voelde als een wereldtitel. Ik heb het op deze baan altijd wel naar mijn zin en heel eerlijk gezegd ben ik ook wel een beetje verrast hoe het de laatste tijd met onze Chevy gaat. We gaan met stappen voortuit en zitten er de laatste tijd goed bij. Zoiets werkt ook super motiverend binnen het team. Nu ook weer. Roberto (Ravaglia -teambaas) heeft mij wel drie keer gebeld of die derde plek echt waar was! Een kwalificatie die ook nog eens kampioenschapspunten opleverde en dat is uiteraard altijd goed. De race ben ik als achtste gestart en ik schoot vrij snel naar een zesde en zelfs een vierde plek. Ik heb de Citroëns laten gaan, pakte Bennani later weer terug en reed achter Chilton op een probleemloze vijfde plaats. Niets aan de hand tot ik in de laatste ronde een trilling voelde. Ik reed op dat moment 261 km/uur en kreeg rechtsvoor een klapband. Met een harde klap belandde ik in de vangrail, gleed door en kwam zo tot stilstand. De auto had veel schade en ik wist dat ik de tweede race wel kon vergeten. Absoluut balen!!!", aldus Tom Coronel na afloop.
Ten aanzien van de hem opgelegde boete wilde hij het volgende kwijt: "Ik begrijp dat ik met die actie niet het goede voorbeeld geef. Maar de hoogte van het bedrag is voor mij als privérijder echt absurd. Waar moet ik dat weer vandaan halen? Om die reden ben ik een crowdfunding actie via social media gestart. Met 585.000 volgers op facebook, 185.000 op Twitter en 110.000 op Instagram werd dat bericht snel opgepakt en verspreid. Inmiddels hebben we ook al 3.250 euro binnen. De actie loopt nog en ik verwacht dat met mijn vele fans we het via deze actie gaan fixen. Mocht er een hoger bedrag uit komen, schenk ik dat aan de mensen die tijdens de races de baanposten bemannen", besluit Tom Coronel. Die na zijn FIA-WTCC race ook nog aan de 24-uurs race deelnam met een Nissan GT-R, maar ook daar voortijdig uitviel. 
