Na een stuk over privacy, gooi ik de knuppel maar weer eens in het hok. Discriminatie zult u denken bij het lezen van de bovenstaande titel: "Vrouwen". In tegendeel. Onderscheid maken is in sommige situaties zeer gewenst. In deze column verdiep ik mij namelijk in de achtergronden van verzuim bij vrouwen.

Op mijn spreekuur zag ik tot enkele jaren geleden mannen, vrouwen en af en toe wat kinderen. Tegenwoordig zie ik meer en meer ouderen. Logisch, we moeten langer doorwerken. Ik ga anders met ouderen om tijdens mijn spreekuren, dan met jongeren. Discriminatie? Zeker niet, dit onderscheid is nuttig en zeer gewenst.

Terug naar vrouwen. Over vrouwen wordt van alles gezegd, ik zie ze als het sterke geslacht. Het begint bij het baren, de meeste mannen zouden het uitgillen. Als je ziet hoe snel vrouwen hun rol thuis in het gezin en iets later op het werk oppakken mogen we daar veel respect voor hebben. Dat ze weer gaan werken aan het eind van hun verlof is vaak heel heilzaam, want de roze wolk van de luiers is niet altijd doordrenkt met rozengeur en maneschijn. Het komt geregeld voor dat vrouwen qua stemming verbeteren, nadat ze - gedwongen door het einde van het verlof - weer naar het werk gaan. Het maakt hun wereld weer groter.

Als werkgever krijgt u dan mogelijk te maken met kolvende werkneemsters. U zult denken: waarom geen flessenvoeding? Ik raad u aan ze te helpen met het vinden van een geschikte nette kolfruimte en stel een koelkastje ter beschikking. Immers, kinderen die echte moedermelk drinken zijn gezonder en minder vaak ziek. U kunt op die manier preventief iets goeds doen. Want een ziek kind geeft stress en wie weet steekt de hummel moeders aan. Voorkom dus verzuim én uw werknemer zal het waarderen. Beiden blij.

Wanneer de kinderen naar school gaan komt de roosterproblematiek om de hoek kijken. Woensdagmiddag vrij, met de kinderen naar ..., u kent het allemaal. Raadzaam is om met geven en nemen van beide kanten tot een werkbaar schema en takenpakket te komen. Werknemers die wat ruimte krijgen, geven vaak ook veel terug en werken op andere momenten met plezier wat harder of langer door.

Als bedrijfsarts weet ik als geen ander dat het verzuimpercentage bij vrouwen hoger is dan bij mannen. Hierbij moet ik denken aan een vergadering bij een groot bedrijf waar ik met ongeveer 15 managers in bespreking was en het verzuim bij vrouwen meer dan 2 maal zo hoog was. Niemand zei wat, niemand durfde wat te zeggen en de enige vrouw in het gezelschap zei na enige tijd: "Dan moeten we maar geen vrouwen meer aannemen". Stilte .......

Ik blijf vrouwen toch echt als het sterke geslacht zien. Hoe modern we ons als mannen ook kunnen presenteren, vaak blijkt dat in veel gezinnen de belasting van het huishouden en de zorg voor de kinderen meer bij de vrouw dan de man ligt. Uitgezonderd de echte huismannen, maar die zie ik niet als bedrijfsarts, omdat die niet buitenshuis werken. Doordat werkende vrouwen náast hun werk veel taken in het gezin uitvoeren, zijn ze vaker overbelast dan mannen. Dit kan de hogere verzuimcijfers verklaren.

In de jaren vóór de start van het gezin zijn vrouwen ambitieus. Ze willen een even goede baan als de mannen en doen erg hun best. Ze doen het goed en stijgen op de ladder binnen het bedrijf. Vervolgens krijgen ze een partner, willen gaan samenwonen en een huis kopen. Er volgt een tophypotheek op beide inkomens, de kinderen komen, de werkbelasting is toegenomen en de gezinsbelasting komt erbij en de totale belasting past niet meer op het bord van de vrouw. Ook kan het zo zijn dat de kinderen op de eerste plaats komen in plaats van het werk, dat de ambitie dus iets gaat veranderen met de komst van de kinderen. De overbelasting die werk en gezin dan met zich meebrengt loopt soms over de rand in het verzuim. Vroeger werd dat soms tegen mijn zin in een WAO.

Dit grof geschetste schema kunt u in uw achterhoofd houden, zodat u met uw jonge werkneemsters tijdig kunt kijken hoe u het ontstaan van overbelasting kunt voorkomen. Indien ze wel uitvallen en aan mijn bureau zitten probeer ik ze ook aan te zetten om de taken thuis beter te delegeren. Ook u kunt daar soms een zetje in de goede richting geven, afhankelijk van uw contact. Of kijken naar passende werkuren of contracten.

Bij de wat oudere vrouwen komen er soms zorgen bij over de oudere kinderen, maar die zorgen hebben mannen ook. Bij het uit huis gaan van de kinderen zullen vrouwen daar mogelijk meer last van hebben dan de mannen, maar het geeft meestal geen verzuim. Een aantal jaren verder in de tijd kom ik op weer meer medisch terrein: de typische vrouwenziekten, zoals baarmoederproblematiek. Soms met het gevolg dat de baarmoeder verwijderd moet worden. Hier heeft de bedrijfsarts vaak de taak om zowel de werkneemster als de werkgever te waarschuwen voor het niet te vroeg hervatten in werk en privétaken. Zes weken hersteltijd lijkt in de ogen van sommige vrouwen vooraf veel. In de ogen van werkgevers soms te veel, maar het is echt zaak om daar strikt op te letten en ook de privébelasting gedurende die periode te beperken (huishouding, bezoek). Het onder druk eerder tot werkhervatting overgegaan werkt meestal averechts en geeft vaak hogere verzuimkosten.

In de gezondheidszorg is (wetenschappelijk) onderzoek van oudsher vaak op mannen gericht geweest. Bij hartinfarcten denkt u waarschijnlijk aan met name wat oudere mannen die roken. Wist u dat vrouwen ook hartinfarcten krijgen en dat die niet altijd herkend worden. Meestal treden hartvaatziekten bij vrouwen zeven tot tien jaar later op dan bij mannen. Maar vrouwen met suikerziekte hebben ten opzichte van de mannen de helft meer kans op een fatale afloop bij een hartvaatziekte van de kransslagaderen.

Dat borstkanker één op de acht vrouwen zal treffen is u waarschijnlijk bekend. Net als de vrouwelijke ongemakken 1 maal per maand, en het vaker optreden van urineweginfecties bij vrouwen. De factor 2 komt om de hoek kijken bij depressiviteit. Vrouwen zijn 2 maal zo vaak depressief als mannen.

Een arbeid & organisatie psychologe waar ik mee samenwerk, mevrouw G. Jullens, doet promotieonderzoek naar oriëntatieverschillen tussen mannen en vrouwen. Mannen lijken op het werk meer taakgericht, en vrouwen meer relatiegericht. In bedrijven zijn de beroepen vaak ook afgestemd op mannen, uitgezonderd de typische vrouwenberoepen, zoals secretaresse. In sommige beroepen zijn mannen ook duidelijk beter. Door de testosteron hebben ze meer spiermassa en spierkracht wat bij fysiek werk een voordeel kan zijn. Bij busbedrijven meen ik op straat steeds vaker vrouwen achter het stuur te zien zitten. Mogelijk is het minder risico nemen door vrouwen daarbij een belangrijke factor, maar het kan ook zijn dat ze agressieve passagiers beter kunnen benaderen en bespelen.

Het is dus zaak om als dokter, werkgever of manager rekening te houden met sekseverschillen. Bij het verkopen van auto's ('vrouwen willen een mooie auto en kiezen op kleur'), bij het kijken naar werk en de randvoorwaarden daarvan en bij het kijken naar ziekte. Het is van belang dat u samen met uw werknemers in staat bent om te geven en te nemen en op een passende wijze tot een goede samenwerking te komen. Zo niet, of in geval van vragen, kan uw bedrijfsarts advies geven en daarbij maakt het niet uit of u vragen heeft over mannen of vrouwen.

Rubriek Auto en Recht

Het komt geregeld voor: de kilometerstand op de teller van een auto klopt niet. Volgens officiële bronnen zou één op de 18 auto’s een onjuiste tellerstand hebben. De tellerstand wijkt af doordat er in het verleden een andere teller in de auto is geplaatst of doordat de stand moedwillig is aangepast. Ook wanneer je als bedrijf geen kwaad in de zin hebt, kun je hiermee geconfronteerd worden en in vervelende situaties terechtkomen.

Wanneer een auto met een onjuiste kilometerstand door een bedrijf is verkocht, zal de koper vrijwel zeker verhaal gaan halen. Succes voor de koper is meestal gegarandeerd. Het is namelijk vaste rechtspraak dat een koper mag vertrouwen op de opgegeven kilometerstand en dat dit een dermate essentiële eigenschap van een auto is dat dit een “wanprestatie” oplevert door het enkele feit dat de tellerstand niet klopt.

In een dergelijk geval heeft de koper er recht op dat zijn nadeel wordt opgeheven. De koper kan van de koop af of schadevergoeding vorderen, bestaande uit het verschil tussen de waardes van de auto bij de uiteenlopende tellerstanden. Uit jurisprudentie kan worden afgeleid dat rechters daarbij bijvoorbeeld aansluiting zoeken bij ANWB-koerslijsten.

Het voorgaande betekent echter niet dat auto’s met een discutabele kilometerstand daardoor niet verkoopbaar zijn. Dat is wel mogelijk, maar de koper moet dan “ondubbelzinnig” op de hoogte worden gebracht over de twijfels of bekendheid omtrent de onjuistheid van de tellerstand. Een standaardvermelding in een advertentie of website volstaat echter niet. De koper moet er specifiek op gewezen worden dat er over de juistheid van de tellerstand wordt getwijfeld. Wanneer daaraan voldaan wordt, kan een koper vervolgens niet bij de verkoper aankloppen wanneer achteraf blijkt dat de twijfel wordt bevestigd en de tellerstand inderdaad niet juist blijkt te zijn.

De hiervoor geschetste situatie speelt zich af tussen de koper en de verkoper. Sinds 1 januari 2014 is het daarnaast ook mogelijk dat iemand die sjoemelt met kilometerstanden geconfronteerd wordt met strafvervolging. In de Wegenverkeerswet is sjoemelen met tellerstanden namelijk sinds 1 januari 2014 strafbaar gesteld. Artikel 70 m van de voornoemde wet luidt als volgt:

“Het is een ieder verboden om de tellerstand van bij algemene maatregel van bestuur vastgestelde categorieën motorrijtuigen die dienen te zijn ingeschreven en tenaamgesteld zodanig te wijzigen of te doen wijzigen of de werking van de kilometerteller zodanig te beïnvloeden of te doen beïnvloeden dat de op de teller aangegeven afstand niet overeenkomt met de door dat motorrijtuig werkelijk afgelegde afstand.”

Wanneer deze bepaling wordt overtreden, kan de overtreder geconfronteerd worden met strafoplegging door de strafrechter. Een koper die na het ontdekken van een onjuiste tellerstand niet op een juiste manier wordt benaderd, zal naar alle waarschijnlijkheid aangifte doen bij de politie en dat leidt tot vervelende situaties.

Tenslotte speelt er nog een laatste risico en dat is meer van commerciële aard. Kopers van auto’s met teruggedraaide kilometerstanden weten vaak alle fora en andere sites op internet te vinden waar zij hun gal spuwen over het bedrijf waar zij een dergelijke auto hebben gekocht. Kopers schuwen dergelijk gedrag niet, ook wanneer het bedrijf dat de auto verkoopt helemaal geen kwaad in de zin heeft. Dergelijke negatieve publiciteit is natuurlijk niet goed voor de bedrijfsvoering en het is dus goed om dat te voorkomen.

Het komt dus geregeld voor dat de kilometerstand op de teller van een voertuig niet klopt. Ook een verkoper die geen kwade bedoelingen heeft, kan hiermee geconfronteerd worden. Ongevraagd zal dit tot grote problemen leiden en in een dergelijk geval is het verstandig dit direct op een correcte wijze met de koper van een dergelijk voertuig op te lossen.

Mocht het zo zijn dat u een auto verkoopt waarbij u twijfelt over de juistheid van de tellerstand, dan doet u er verstandig aan uw twijfel te delen met een potentiële koper en dit ook op een “ondubbelzinnige” wijze te doen. Wanneer u daaraan voldoet, kan een koper immers achteraf niet bij u aankloppen met de mededeling dat u uw twijfel met hem had moeten delen.

Deze column werd geschreven door mr. T. (Tjerk) Binnema van De Haan Advocaten & Notarissen. Mocht u zelf met een juridische vraag zitten of een interessant onderwerp voor een volgende rubriek weten, schroom dan niet en laat het hem weten, input vanuit het veld is altijd zeer welkom. U kunt contact met hem opnemen per e-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. .

Praktijkgeval 3: storingsdiagnose bij een Volvo V70 III

Een kwestie van de juiste communicatie!

In deze column nemen wij u graag mee tijdens de diagnose van een storing in een Volvo V70 III uit 2009 met motorcode D5244T5. Het verhaal begint als de eigenaar zich bij een garagebedrijf meldt met de klacht dat het instrumentenpaneel af-en-toe uitvalt en de autoverlichting knippert. Daar wordt vastgesteld dat de oorzaak zeer waarschijnlijk een klapperverbinding ergens in de kabelbomen of connectors van de auto is.

Afbeelding 2Om de klapperverbinding te lokaliseren worden delen van het interieur verwijderd (zie afbeelding 1 en 2). De klapperverbinding wordt niet aangetroffen, maar de funktionaliteit van de Volvo gaat zienderogen achteruit. Het instrumentenpaneel blijft nu in zijn geheel uit. De elektrische ramen en keyless entry werken niet meer en de kontaktslotschakelaar zit in een soort van noodloop. De motor slaat gelukkig wel nog aan en de automatische versnellingsbak werkt ook nog naar behoren. In deze toestand wordt de auto bij ons aangeboden. Tja, waar begin je dan … Uit de bevraging van de regeleenheden komt naar voren dat veel regeleenheden elkaar niet meer “zien” door fouten in het CAN-bus netwerk. Wat daarbij meteen opvalt is dat het instrumentenpaneel uitgevallen is, maar nog wel benaderbaar is via de testkast.

Als we het instrumentenpaneel aansturen met een actuatortest licht het instrumentenpaneel opeens op en werkt alles wat aangestuurd wordt vanuit de actuatortest naar behoren. De vraag die meteen rijst is “Waarom funktioneert het instrumentenpaneel naar behoren indien deze aangestuurd wordt vanuit een actuatortest en waarom blijft het instrumentenpaneel op zwart staan als de auto op contact staat of als de motor draait?”. Op basis van voorgaande vaststelling proberen we vanuit een actuatortest in de portierregeleenheden de ramen te bedienen. Resultaat: de ramen kunnen geopend en gesloten worden middels de actuatortest.

Gecombineerd met fouten in het CAN-bus netwerk rijst een tweede essentiële vraag, “hoe kan het dat we met de testkast de regeleenheden van onder andere de portieren, het instrumentpaneel en de centrale elektronica module (CEM) kunnen benaderen terwijl de CEM aangeeft geen contact te kunnen krijgen met het instrumentenpaneel en de portierregeleenheden en vice versa?”.

Afbeelding 3
Tijd om het netwerkschema erbij te pakken (zie afbeelding 3). Hieruit volgt dat het instrumentenpaneel (DIM), de portierregeleenheden (DDM, PDM), de keyless-entry (KVM) en nog enkele andere regeleenheden middels het CAN-bus-netwerk via pen 3 en pen 11 verbonden zijn met de OBD poort waaraan de testkast hangt (rood kader onderin afbeelding 3). Dit verklaart de succesvolle communicatie tussen de testkast en de regeleenheden waarvan de CEM aangeeft dat het niet lukt om een succesvolle communicatie op te zetten. In afbeelding 3 valt op dat de bestuurdersportierregeleenheid (DDM) als eerste verbonden is met de CEM via een 57-polige connector op pennetje 56 en 57 (groen kader in afbeelding 3). De DDM geeft aan dat deze de CEM niet ziet en de CEM geeft aan dat deze o.a. de DDM niet ziet. Na deze constatering gaat onze aandacht meteen uit naar de 57-polige connector.

Afbeelding 4Als we deze loskoppelen is de oorzaak voor de onderbreking tussen de CEM en de rest van de regeleenheden in een keer helder. Er is een pootje in de stekker verbogen waardoor een van de twee netwerkdraden van het CAN-bus-netwerk onderbroken is (zie afbeelding 4). Na het herstellen van deze verbinding werkt alles weer naar behoren.

Via een schema van het CAN-bus-netwerk dat verbonden is met pen 6 en pen 14 van de OBD poort wordt ook meteen duidelijk waarom we met de testkast wel verbinding kunnen krijgen met de CEM: de communicatie tussen de testkast en de CEM verloopt via een ander netwerk.

Afbeelding 5Tijdens het controleren van de verbinding in de 57-polige connector en de bedrading daaromheen, viel op dat de voedingsconnector van de CEM niet juist ingestoken was (zie afbeelding 5).

Visuele inspectie van de connector wees uit dat deze onderhevig was geweest aan een klapperverbinding. Er rees een zeer sterk vermoeden dat deze stekker mogelijk de klapperverbinding was die de uitval van het instrumentenpaneel en het knipperen van de voertuigverlichting veroorzaakte, de oorspronkelijke klacht waarmee de eigenaar het garagebedrijf benaderde. Na het op een juiste wijze vastklikken van deze connector bleek de Volvo geen last meer te hebben van storingen.

De Volvo is daarop weer naar het garagebedrijf gebracht die meteen zijn begonnen met het terugplaatsen van de interieurdelen zodat de Volvo weer terug kon naar de eigenaar.

Het is een hot onderwerp in de media en menig arts, instantie of organisatie buigt zich er over en heeft er dagelijks mee te maken, bewust of onbewust. Vooral dat laatste is tegenwoordig een risico. Je moet alert zijn op wat je opslaat, met welk doel en wat je er vervolgens mee doet en of je het deelt en met wie.

Daar tegenover staat de massa die denkt wat kan mij dat nu schelen…… Later blijkt dat het heel veel kan schelen. Zet je al je medische wetenswaardigheden inclusief nare ziektes op internet? Heel veel jonge mensen zetten alles op facebook of andere sociale media en zijn zich niet bewust van het feit dat verzekeraars, banken en andere organisaties zoals werkgevers internet afstruinen om mensen na te vlooien en risico’s in te schatten en vervolgens hypotheken en/of verzekeringen te weigeren of extra duur te maken.

In ons werk deden we vroeger vaak aanstellingskeuringen bij nieuwe medewerkers wat op zich een heel goed instrument was om mensen ook preventief advies te geven aan het begin van hun nieuwe baan en vaak carrière. Eind vorige eeuw is die keuring afgeschaft omdat het in feite als een niet fris onderdeel van de aanstellingsprocedure werd gezien. Nu mag het alleen nog bij risicoberoepen zoals bijvoorbeeld in de offshore industrie. Ook dan kom je in aanraking met privacy. Stel je keurt iemand af: willen de aspirant medewerker en de bedrijfsarts dat dan melden aan de werkgever of bespreek je de uitslag onderling en trekt de sollicitant zich uit de procedure terug zonder te melden dat hij afgekeurd is. Lastige dilemma’s, lastiger dan je soms op het eerste gezicht denkt. 

Wat mij in de spreekkamer opvalt is dat de gemiddelde medewerker vaak zegt: “maar weet u dat dan niet?” Ze gaan er van uit dat indien ze bij de huisarts of specialist in het ziekenhuis zijn geweest wij al die informatie ook in onze (heilige) computer hebben. Ze kijken je met grote ogen aan wanneer je zegt dat we onderling niets delen tenzij er toestemming voor is. Ik leg ook vaak uit dat ik niet alles wil weten wat elders geschreven is. Het is in mijn ogen niet prettig dat iedereen alles van elkaar weet en het maakt je geen betere dokter wanneer je de kans weg neemt om zelf na te denken. Het klakkeloos doorborduren op andermans  teksten in elektronische systemen geeft het risico dat je al snel zegt: “ik zie het al, het zal wel ……”. En zeg in de geneeskunst nooit nooit heb ik van mijn vader (oud huisarts) geleerd. Je kan soms 2 zeldzame aandoeningen tegelijkertijd tegenkomen dus altijd blijven nadenken als een Sherlock Holmes en dat maakt het werk ook zo leuk.

Bij wisseling van arbodienst kan je natuurlijk toestemming vragen om een dossier van de vorige dienstverlener op te vragen maar ik heb het zelden gedaan. Het is juist prettig om met een schone lei te starten en je eigen beeld te kunnen vormen van en samen met de patiënt. Misschien heeft hij vroeger wel het gedrag van een (zwart) verzuimer gehad maar heeft hij zijn leven gebeterd.

Dan blijft over het dilemma van wat vertel je nu wel en wat vertel je nu niet over een werknemer aan de werkgever indien hij je uitnodigt voor een sociaal medisch teamoverleg (SMT). Het is zo dat de werkgever van te voren verplicht is de werknemer in te lichten dat hij besproken gaat worden bij het SMT en eigenlijk moet ook aangegeven worden wat besproken gaat worden. In de praktijk lijkt het niet altijd (of zelden) te gebeuren. Wat over het algemeen wel goed gaat is dat bedrijfsartsen zich met name uitspreken over mogelijkheden, beperkingen en prognose en zich niet laten verleiden tot het noemen van diagnoses etc. Vaak weet de werkgever de diagnose al eerder dan de bedrijfsarts, immers de meeste mensen vertellen veel, soms te veel……

Het kan ook handig zijn bijvoorbeeld indien iemand een rughernia heeft en de werkgever weet dat vanuit de werknemer dan kan je makkelijker uitleggen aan de werkgever wat de mogelijkheden en beperkingen zijn. Maar het schrijven van “rugklachten” in het bericht aan de werkgever mag niet. Je mag wel schrijven dat iemand niet te lang mag zitten, regelmatig moet vertreden en/of niet zwaar mag tillen, duwen, trekken en sjorren. Dan kan de werkgever misschien wel ruiken dat het om rugklachten gaat maar het mag wel…… Ook bij het advies onder het kopje prognose zet ik bij een verwijsadvies richting psycholoog dat niet direct op papier immers de werkgever zou dan vrij snel kunnen veronderstellen dat iemand psychische klachten heeft en dat mag je niet prijsgeven. Ik schrijf dan op dat ik het advies geef een “interventie” te overwegen.

Hoe we daar over 20 jaar mee omspringen is nu niet te voorspellen maar het onderwerp is wel in beweging en de AP (Autoriteit Persoonsgegevens) heeft als taak te beoordelen of personen en organisaties de Wet bescherming persoonsgegevens naleven en heeft per 2016 als opvolger van het CBP (college bescherming persoonsgegevens) meer bevoegdheden gekregen en gaat vanuit de overheid de komende tijd strenger toezien op bedrijven. Hierbij houden ze de pet van de wet in de hand (Euro-pese Privacy Verordening ter vervanging van de Wbp= Wet bescherming persoonsgegevens) en mag de AP ook boetes gaan opleggen bij overtredingen (810.000 euro of 10% van de jaaromzet).  

Wat voor werkgevers erg van belang is en wat velen van u nu zal doen schrikken is dat u geen medische informatie mag opslaan in het personeelsdossier. Dit is strikt verboden en kan bij een eventuele ontslagzaak veel wapengekletter geven indien er een slimme arbeidsrechtadvocaat naast de (bijna) ontslagen medewerker staat. Zelfs het woordje griep valt onder medische informatie (denk aan de periode met Mexicaanse griep, veel werkgevers gingen alles registeren….).

Ik wens u geen slapeloze nachten toe maar hoop dat u preventief eens naar de dossiers gaat kijken om ze op te schonen…….Bovendien, wat moet u met medische informatie, u bent geen arts en kan het niet interpreteren. Wat zou u overigens kunnen met een diagnose als “hernia inguinalis” of “cervicale discopathie”. Kunt u als werkgever daarbij geschikt aangepast werk bedenken? Daar heeft u een bedrijfsarts voor die het voor u vertaalt in mogelijkheden, beperkingen en een prognose van herstel van belastbaarheid.

Pieter van der Werff
Autominnende bedrijfsarts bij ArboNed (050-5244300 / 038-4554763)

Praktijkgeval 2: storingsdiagnose bij een Volvo V70 II SC AWD

In deze column nemen wij u graag mee tijdens de diagnose van een storing in een Volvo V70 II SC AWD uit 2001 met motorcode B5244T3 uit het midden van het land. Het verhaal begint als de eigenaar in Duitsland strandt met een storing in de automatische versnellingsbak. Uit onderzoek komt naar voren dat de versnellingsbak gereviseerd moet worden; een behoorlijke ingreep. De eigenaar besluit de revisie uit te laten voeren. Na revisie rijdt de Volvo weer als vanouds echter met een vervelende bijkomstigheid; de Volvo lijkt soms slecht aan te slaan. De eigenaar besluit contact op te nemen met het revisiebedrijf omdat in de beleving van de eigenaar de storing na revisie van de automatische versnellingsbak is ontstaan. Het revisiebedrijf onderzoekt de Volvo en kan de oorzaak van de storing niet achterhalen, maar stelt wel vast dat de storing niet gerelateerd is aan de revisie van de automatische versnellingsbak.

Dan begint voor de eigenaar een traject met veel frustraties. De Volvo wordt aangeboden bij twee dealers en een aantal specialisten. Ondertussen zijn er al behoorlijk wat onderdelen vervangen en is de oorzaak nog steeds niet achterhaald. De eigenaar is teneinde raad. Op het bekende “verjaardagsfeestje” wordt hij via via doorverwezen naar ons.

Na een uitvoerig gesprek met de eigenaar, beginnen we het onderzoek met het bevragen van alle regeleenheden. Het foutgeheugen van de motorregeleenheid is leeg en de foutgeheugens van de andere regeleenheden bevatten CAN-gerelateerde meldingen. Voor een nulstand wissen we, na registratie, de foutgeheugens van alle regeleenheden.

Figuur 1Omdat de motorregeleenheid geen foutmeldingen registreert tijdens en na het optreden van de storing, hebben we eerst een aantal basiszaken gecontroleerd die kunnen afwijken zonder dat de motorregeleenheid dat “ziet”. Een daarvan is de brandstofdruk na het op contact zetten van de Volvo (zie figuur 1).

Uit die controle volgt dat:
•  de brandstofdruk (rood) na 0.621 seconden op 3.9 bar staat,
•  de vertraging in het inschakelen van de brandstofpomp na activeren van het
brandstofpomp-relais (blauw) circa 40 milliseconden is en
•  de inschakelvertraging van het brandstofpomprelais na op contact zetten (geel & groen)
circa 25 milliseconden is.

Figuur 2We hebben deze metingen diverse malen herhaald ook tijdens de storing. De brandstofdruk was in alle gevallen binnen specificatie en dus geen oorzaak voor de storing. Daarop besluiten we om de aansturing van de bobines, de injectoren en de signalen van de krukas en de nokkenas te meten. Een opname van zo’n meting tijdens de storing staat in figuur 2; in het rood het krukassignaal, in het geel het nokkenassignaal, in het groen de aansturing van in-jector 1 en in het blauw de aansturing van bobine 1.

Uit figuur 2 volgt dat de motor pas na 12 krukasomwentelingen aanslaat. Wat daarbij opvalt is dat er in het gebied van -4 tot 0 seconden enkele keren geïnjecteerd wordt (groene pieken) maar dat er geen aansturing van de bobine plaats heeft. Op basis van onze bevindingen in dit onderzoek kan dit er alleen maar op duiden dat de motorregeleenheid “bewust” geen brandstof injecteert en “bewust” niet ontsteekt. Hiermee is de directe oorzaak gevonden voor het niet aanslaan.

Het achterhalen van de indirecte oorzaak voor het niet aanslaan vergt daarentegen nog enig studiewerk. Uiteindelijk wordt deze gevonden in onze laatste metingen (figuur 2). Tijdens de 12 krukas-omwentelingen waarbij de motor niet aanslaat blijkt het markeringspunt van het uitlaatnokken-assignaal en het markeringspunt van het krukassignaal klapperend te verlopen tussen de 22 en 35 krukasgraden. Dit terwijl de maximale verstelling van uitlaatnokkenas via de nokkenasversteller 15 krukasgraden is.

Zodra de verstelling minder wordt dan 15 krukasgraden start de motorregeleenheid met injecteren en ontsteken en slaat de motor aan. De storing wordt dus veroorzaakt door een verstelling van de distributie tijdens het starten op een wijze die buiten het toegestane nokkenasverstellingsbereik valt van de nokkenasversteller.

Op basis daarvan hebben we de eigenaar van het voertuig geadviseerd de distributiespanner en de nokkenasversteller te laten vervangen. Nadat deze ingreep door het garagebedrijf is uitgevoerd, slaat de Volvo weer aan zoals de eigenaar als vanouds gewend was. Het niet aanslaan had dus geen relatie met de automatische versnellingsbakrevisie, maar trad toevallig in hetzelfde tijdsbestek op.

Beste lezers, het zijn roerige tijden. Het vorige artikel ging over angst waarbij de aanslagen in Parijs mij op dat onderwerp brachten. In de tussentijd blijkt, met de aanslagen in Brussel, dat wat in Frankrijk gebeurde overal in de wereld kan gebeuren. In het verleden keken we TV met op afstand aanslagen in bijvoorbeeld Israël en we hadden er allemaal een mening over. Nu komt terreur steeds dichterbij ook via de diverse media, en we zullen meer en meer met elkaar voor onze veiligheid moeten zorgen.

Naast angstgevoelens zullen we ook steeds meer te maken krijgen met rouw.  Reageren op tegenslagen en verlies is een normale reactie op abnormale situaties. Rouwreacties zijn normale lichamelijke en geestelijke stressreacties op een gebeurtenis. Met als doel het evenwicht te herstellen. Emoties hebben een biologische basis, ze komen dus voort uit het lichaam (bij iedereen!) en hebben een functie. Uit de gedragsbiologie is bekend dat emoties ook bij dieren voorkomen.

Demotie
Alle lezers hebben waarschijnlijk van tijd tot tijd met rouw te maken. Denk aan baanonzekerheid, re-organisatie, demotie, overlijden van collega’s, familie, vrienden en huisdieren. Ook kan je denken aan miskraam, pensioen, scheiding en overspel. Sommige lezers zullen zich afvragen waarom ik dieren noem maar ik kom dat in de spreekkamer geregeld tegen, vaak wanneer een leidinggevende of collega een onhandige opmerking maakt (“je hebt toch nog een hond”).

En waarom verdriet om dieren uitsluiten, veel dieren gedragen zich aardiger dan mensen. In de automotive bedrijven kom je de laatste jaren steeds meer demotie tegen en daar hoort ook een rouwproces bij. Bijvoorbeeld de werkplaatschef die weer monteur moet worden. De arts en psychologe Elisabeth Kübler-Ross (1926) heeft in 1970 rouwen voor het eerst goed inzichtelijk gemaakt met de rouwcurve ( Grieve Cycle Model).

Rouwcurve:
1)    Ontkenning
2)    Protest (boosheid, woede)
3)    Onderhandelen (vechten, marchanderen)
4)    Depressie
5)    Aanvaarding

Ontkenning (1) is een verdedigingsmechanisme en soms blijven mensen in deze fase hangen. Ze negeren het meegemaakte. De boosheidsfase (2) kan zich op de persoon zelf of op anderen richten, vooral op dierbaren. Als u dat als lezer meemaakt kunt u dat vanaf nu beter begrijpen en de rouwende beter helpen i.p.v. te veroordelen. De volgende fase (3) kan bestaan uit onderhandelen of het proberen een compromis te sluiten. Bij (dreigend) ontslag zal de werknemer proberen een aangepaste functie te onderhandelen. Hierna komt de fase (4) van voorbereidend rouwen, de generale repetitie voor de nasleep met gevoelens van verdriet, spijt, angst en/of onzekerheid. Deze fase is het begin van de acceptatie van de werkelijkheid. De laatste fase (5) van berusting (aanvaarding) gaat gepaard met het nemen van emotionele afstand en terugkeer in de werkelijkheid. Men kijkt weer meer vooruit en krijgt weer perspectief en hoop. Men gaat weer investeren in verder leven, bijvoorbeeld door te gaan solliciteren na ontslag of demotie.

In Brussel zal dat in materiële vorm gebeuren bij het laten herrijzen van een mooie vertrekhal op het vliegveld. Echter voor veel mensen zal dat nog niet het eindpunt zijn, want mensen doorlopen deze rouwfases verschillend en elk in een eigen tempo.

“Als verdriet de ruimte krijgt, neemt het niet meer plek in dan nodig is”
In de spreekkamer kom ik geregeld rouw tegen, vaak ook in combinatie met andere psychische klachten. Is het rouwproces na drie maanden nog niet goed ge-vorderd moet je je zorgen maken en kan je gaan denken aan een rouwstoornis. Vaak zitten mensen met emoties die ze nog hadden willen delen met de overledene. Ik adviseer ze dan, het liefst direct na het spreekuur, een brief te schrijven aan de overledene. Het is verstandig alle gedachten aan het papier toe te vertrouwen zonder censuur, zonder te letten op spel- en stijlfouten. Daarna het geschrevene direct weg te bergen of op te slaan en pas een paar dagen later te herlezen en eventueel te verbeteren.

Ook kan men de brief  meenemen naar hun psycholoog of maatschappelijk werker en daar bespreken. Ik herinner me een jongeman die een dergelijke brief aan zijn overleden vader had geschreven en uiteindelijk met zijn vriendin naar de westkust afreisde en de brief op het strand ritueel verbrand heeft. Hiermee kon hij de laatste rouwfase afronden en verder gaan met zijn eigen leven (en werk).

Mensen die voor rouw vluchten nadat ze iets ernstigs hebben meegemaakt en daarmee rouw wegdrukken, lopen een groot risico een jaar later fors onderuit te gaan. Dat kunt u dus op de werkvloer treffen. Voor u als werkgever of manager iets om op te letten en zo nodig te delen met de bedrijfsarts, eventueel om advies of hulp te vragen.

Pieter van der Werff
Autominnende bedrijfsarts
bij ArboNed (050-5244300 / 038-4554763)

Enige tijd geleden zijn wij door Autoplus PRO benaderd om een gast-column te schrijven in hun blad. Een aardig idee waar we graag invulling aan geven! Voordat we u een interessante case over een storing van een Audi A6 3.2 FSI voorschotelen willen we ons graag even voorstellen omdat we een uniek bedrijf zijn binnen de autobranche.

Autodiagnose.eu is opgericht om invulling te geven aan de groeiende behoefte om, op een effectieve en systematische wijze, storingen te diagnosticeren binnen de autobranche. In tegenstelling tot een garage-, dealer- of schadeherstelbedrijf bestaan onze werkzaamheden uitsluitend uit het diagnosticeren van storingen. Hiermee geven wij invulling aan onze visie dat het diagnosticeren van storingen aan voertuigen beduidend andere competenties vraagt dan competenties die bijvoorbeeld benodigd zijn voor de werkzaamheden bij een garage-, dealer- of schadeherstelbedrijf. Vanuit die visie leveren wij een dienst met als product een reparatieadvies op basis van een eenduidige vaststelling van de oorzaak van een storing ongeacht of dit een motormanagement-, airbag-, abs-, comfortelektronica- of netwerkstoring is.

In deze column nemen wij u graag mee tijdens de diagnose van een storing in een Audi A6 3.2 FSI met motorcode AUK uit Velserbroek. De eigenaar van de Audi A6 3.2 FSI met motorcode AUK uit Velserbroek heeft al enkele maanden een storing waarbij de motor koud onregelmatig loopt en na enkele kilometers in de noodloop gaat. De storing deed zich voor het eerst voor in Duitsland. De Audi is toen direct aangeboden bij een Duitse Audi dealer voor reparatie. Omdat de storing na reparatie bleef bestaan is het traject voortgezet in Nederland waarbij in het westen van het land bij een VAG dealer, een VAG specialist en een Audi specialist diverse reparaties zijn uitgevoerd die niet geleid hebben tot het verhelpen van de storing. Een revisiebedrijf uit het midden van het land tipte de eigenaar om de Audi bij ons aan te bieden voor onderzoek.

Bij ieder onderzoek starten we met een intake gesprek om een duidelijk beeld van de storing te krijgen. Uit dit intake gesprek kwam naar voren dat, als de storing zich voordoet,
·  het ABS-lampje gaat branden,
·  het motormanagement-lampje na enige tijd ook gaat branden,
·  de motor, meteen na het oplichten van het ABS-lampje, in de noodloop gaat.
Daarnaast krijgen we ook een hele waslijst met facturen te zien waarop de inmiddels vervangen onderdelen staan waaronder een hogedruk brandstofpomp, een hogedruk – en lagedruksensor, een opvoerpomp in de tank, bedrading en connectoren.

Afbeelding 1

We beginnen het onderzoek met een “elektrische foto” van het voertuig. Daarbij bevragen we onder andere de foutgeheugens van alle regeleenheden. Uit deze “elektrische foto” komen een tweetal meldingen naar voren in het foutgeheugen van de motorregeleenheid “P2296 brandstofdruk-regelventiel kortsluiting naar plus” en “P1653 ABS-regeleenheid foutgeheugen uitlezen”. Het elektronische schema van de motorregeleenheid (afbeelding 1) laat zien dat het brandstofdrukregelventiel (onderdeel Y9.2, blauw gemarkeerd) voeding krijgt via zekering 5 die op zijn beurt weer voeding krijgt van een voedingsrelais.

Afbeelding 2Op basis van melding P2296 en het elektronische schema voeren we met een vierkanaals oscilloscoop een meting uit aan de brandstofdrukregelklep tijdens het optreden van de storing. We meten daarbij de aansturing (massaschakeling) van de brandstofdrukregelklep vanuit de motorregeleenheid (afbeelding 2, rood), de stroomopname van de brandstofdrukregelklep (afbeelding 2, geel), het spanningssignaal van de hogedrukbrandstofdruk (afbeelding 2, groen) en de lagedrukbrandstofdruk (afbeelding 2, blauw). In deze meting zien we dat als de motor in de noodloop gaat de aansturing van de brandstofdrukregelklep gestaakt wordt op tijdstip -1.4 seconden. Ook zien we dat zowel het lagedruk- als het hogedruk brandstofsignaal (groen en blauw) geen verstoringen vertonen die mogelijk aanleiding zijn tot het staken van de aansturing van de brandstofdrukregelklep.

Afbeelding 3Als we vervolgens inzoomen op het gedeelte waar de aansturing gestaakt wordt (zie afbeelding 3) dan valt op dat de spanning gedurende de massaschakeling, die 0.002 seconden duurt, oploopt van 0.12 Volt naar 1.68 Volt. Hiermee is de oorzaak voor het onstaan van foutcode P2296 vastgesteld; de motorregeleenheid interpreteert het oplopen naar 1.68 Volt als een kortsluiting naar plus (massa-offset) en staakt de aansturing van de brandstofdrukregelklep. De oorzaak achter het ontstaan van de massa-offset is hiermee echter nog niet vastgesteld.

Om deze te achterhalen voeren we enkele specifieke metingen uit. Daaruit volgt dat de massa-offset intern de motorregeleenheid veroorzaakt wordt en belastingsafhankelijk is. Bij een lage belasting is de massa-offset verwaarloosbaar, vanaf circa 3 Ampere vertoont de massaschakelaar in de motorregeleenheid een offset die oploopt van 0.4 Volt tot 1.68 Volt bij 7.5 Ampere, de belasting waarmee de brandstofdrukregelklep de motorregeleenheid belast. De oorzaak van de storing is dus een belastingsafhankelijke overgangsweerstand in de massaschakelaar van de motorregeleenheid.

Afbeelding 4Als we de eigenaar informeren dat de oorzaak van de storing een defect in de motorregeleenheid is, is zijn eerste reactie dat dit onmogelijk is omdat de motorregeleenheid bij een gespecialiseerd bedrijf gecontroleerd is op deugdelijk funktioneren. Om aan te tonen dat de motorregeleenheid toch echt wel defect is en er geen andere oorzaak voor deze storing is, bouwen we een schakeling (zie afbeelding 4) waarbij:
·  de motorregeleenheid een dummy aanstuurt die de massaschakelaar in de motorregeleenheid belast met maximaal 2 Ampere. De massa-offset is met deze dummy altijd lager dan 0.4 Volt.
·  middels een dubbele mosfetschakeling de aansturing van de dummy door de motorregeleenheid gekopieerd wordt naar de brandstofdrukregelklep zodat deze op een juiste wijze aangestuurd wordt.

Na enkele storingsvrije proefritten is daarmee richting de eigenaar onomstotelijk aangetoond dat de motorregeleenheid defect is en er geen andere oorzaak ten grondslag ligt aan deze storing.

Na het vervangen van de motorregeleenheid, reparatie bij de bekende regeleenheid-revisie-bedrijven blijkt helaas niet mogelijk, kan de eigenaar eindelijk weer van zijn 3.2 fsi motor in optima forma genieten.

In november was er de week van de werkstress. Binnen een groep mensen met stressklachten bestaat een groot deel uit klachten die met angst te maken hebben. Met de recente aanslagen in Parijs en de toegenomen dreiging van terrorisme in de maatschappij of de aardbevingen in Groningen, zal er bij de meeste mensen in meer of mindere mate wel eens sprake zijn van angst. Wie zegt dat nooit te voelen komt vast van een andere planeet. Of we angst bij de ander altijd goed kunnen of willen zien is natuurlijk de vraag. Met een gebaar of door er over heen te praten probeert iedereen wel eens een ander gerust te stellen: “Maak je niet zo druk, het valt wel mee….”

De directeur van bedrijf X bijvoorbeeld denkt dat hij goed te benaderen is omdat de deur van zijn kantoor altijd open staat. De managers denken daar, wegens redenen, anders over evenals de leidinggevenden. Op de werkvloer denkt men dat de deur open staat maar niet voor hen. Daar heerst eerder de angst dat de deur naar ontslag open staat…………

Dreigend ontslag kan leiden tot hypotheekangst. Deze hypotheekangst is iets wat ik de laatste tien jaar heb zien toenemen. Werknemers durven niet meer hun mond open te doen en (opbouwende) kritiek te leveren op de organisatie. Dit heeft het gevaar in zich dat fouten onopgemerkt blijven of dat men de bron van goede ideeën niet benut. Immers de directeur als grote roerganger in de huidige economische tijd is al lang achterhaald.  Wie weet zorgt het herstel van de economie over een tijdje voor meer zelfvertrouwen en minder angst om informatie te delen. Indien het management dat van bovenaf aanmoedigt kan dat het bedrijf wat extra schwung geven.

Angst is in geringe mate vaak best nuttig (hoogtevrees) en kan je ook alert maken, bijvoorbeeld in het verkeer. Maar in overmaat kan het verlammend werken en tot ongelukken leiden. In de spreekkamer hebben we er als bedrijfsarts ook mee te maken. Soms geven mensen krampachtig antwoord op vragen omdat ze bang zijn morgen te moeten hervatten. Daarnaast wordt er soms ook een echte stoornis (angst of paniekstoornis, PTSS (=post traumatische stressstoornis) vastgesteld. Indien er sprake is van een psychiatrisch ziektebeeld met angst, bestaat een fors risico op langdurig verzuim. Daarom is het vanuit de werkgever zaak om dat in een zo vroeg mogelijk stadium op te sporen en de werknemer de weg te wijzen naar de bedrijfsarts. Deze heeft de deur werkelijk open staan voor een “open spreekuur” en kan in de veiligheid van de spreekkamer het gesprek aangaan. Dit kan op lange termijn ook veel verzuimkosten besparen (wat vaak weer een angst van de werkgever is).

Na analyse kan de bedrijfsarts adviseren over een behandeling. Ook kan soms in het gesprek al een aanzet gegeven worden om de gedachten (cognities) te veranderen. Dit kan op kortere en langere termijn bijdragen aan herstel van belastbaarheid,  het functioneren verbeteren of uitval voorkomen.

Indien er sprake is van een PTSS kan de bedrijfsarts adviseren om tot een interventie over te gaan waarbij het handig is om een psycholoog met ervaring in de behandeloptie EMDR in te zetten. EMDR is de afkorting van: eye movement desensitization and reprocessing.  Wanneer je bijvoorbeeld in Parijs een terroristische aanslag meegemaakt hebt, kan de verwerking van die ervaring gestoord verlopen door de hoge spiegels noradrenaline die in zo’n situatie van nature door het lichaam worden afgescheiden. Met de EMDR techniek kan je de verwerking van die ervaring alsnog op gang brengen. Als bedrijfsarts geef ik direct bij de verwijzing al het advies om vervoer te regelen voor minimaal de eerste drie sessies EMDR omdat de meeste mensen na zo’n sessie doodmoe zijn. Dit gegeven pleit natuurlijk voor een effectieve therapie immers je moet het zien als een pittige verbouwing. Dat kost bloed, zweet en tranen. Mensen die toch zelf gaan autorijden lopen dan wel eens een deukje op in het blik maar dat zullen de lezers van dit blad misschien niet zo erg vinden (indien het bij blikschade blijft).

Bij de afgelopen jaarwisseling en het afsteken van vuurwerk in uw wijk, zult u mogelijk anders hebben gereageerd dan voorheen. Vroeger zou u misschien naar buiten lopen om te kijken wat er aan de hand is (neocortex= hersenschors, reflectie) maar met de recente ervaringen van Parijs kan het zijn dat uw hersenen vanuit het limbische systeem (middenhersenen met basis emoties) direct uw onderste laag van de hersenen (hersenstam en ruggemerg) aansturen om in een reflex achter de vensterbank te duiken. Of deze angst dan nuttig was (overleven) of dat het overdreven was om zo te reageren weet je van te voren ook niet en hoe je reageert hangt dus ook af van eerdere ervaringen. De nieuwe Syrische buurman zal waarschijnlijk duiken en de buren aan de andere kant gaan mogelijk nieuwsgierig voor het raam staan.

Het is echter niet zeker of de recente uitspraak van de overheid slim is: “je moet je niet door angst laten leiden”.  Angst kan je leven redden. En de evolutie maakt dankbaar gebruik van deze overlevers……. Of het dus een goede of slechte raadgever is zal de tijd vanzelf uitwijzen.

Pieter van der Werff
Autominnende bedrijfsarts bij ArboNed (038-4554763).

Rubriek Auto en Recht

De hedendaagse mens is verzot op merken. Een telefoon moet van het merk Apple zijn. Op elk kledingstuk moet een “duur” logo prijken en ook de heilige koe moet natuurlijk voorzien zijn van het goede merk. In elke branche is een merk bepalend voor de prijs en in de autobranche is dit zeker het geval. Voordat zo’n merk waarde krijgt moet een autofabrikant als “merkgerechtigde” daar flink in investeren. Dure reclamespots, advertenties in tijdschriften en kranten, sponsoring van sportevenementen, noem het maar op. Alles wordt uit de kast getrokken om het merk zo bekend mogelijk te maken. Deze investeringen moeten terugverdiend worden en daarom doen fabrikanten er alles aan om hun merk te beschermen.

In de autobranche leidt het gebruik van een merk door “onbevoegden” geregeld tot problemen. Dit is met name te verklaren door het feit dat in de autobranche veel gehandeld wordt in tweedehands zaken, zoals occasions en gebruikte onderdelen. Een andere reden is dat naast dealerbedrijven ook auto’s en onderdelen verkocht worden door bedrijven die niet gelieerd zijn aan de fabrikant van een bepaald merk. Dit geldt eveneens voor onderhoudsbedrijven. Toch wil zo’n bedrijf zich soms op een bepaald merk richten en dit dan ook voor het publiek zichtbaar maken door het desbetreffende merk of de merknaam te gebruiken. In dat soort situaties leidt dit vaak tot verzet van de merkgerechtigde, de autofabrikanten of fabrikanten van onderdelen, en dan krijg ik geregeld de vraag of zo’n fabrikant als merkgerechtigde het gebruik van het merk dan mag verbieden.

Vaak is dit wel het geval. In de rechtspraak is hier al meerdere malen over geoordeeld. Zo is in de rechtspraak aangenomen dat het niet is toegestaan merkuitingen aan een bedrijfspand te plaatsen, wanneer daarvoor geen toestemming door de merkgerechtigde is gegeven. Ook is het niet toegestaan een domeinnaam voor een internetsite te gebruiken als daarin de merknaam wordt genoemd. Dit ook weer behoudens toestemming van de fabrikant van het merk. Het enkel hebben van zo’n domeinnaam mag wel, je mag de domeinnaam dan alleen niet gebruiken.

In sommige gevallen is het wel mogelijk om een merk te gebruiken. In de rechtspraak is dit zo verwoord dat het gebruik van het merk wel is toegestaan “voor zover sprake is van eerlijk gebruik in nijverheid en handel”. Wanneer een autohandelaar bijvoorbeeld een auto van het merk BMW wil verkopen, moet hij het merk “BMW” natuurlijk wel in zijn advertentie kunnen noemen. Verder is het onder omstandigheden soms toegestaan jezelf als specialist van een bepaald merk te presenteren. Ook dan kan de merknaam worden gebruikt. Dit is een grijs gebied en de vraag of het gebruik van het merk wel of niet is toegestaan is veelal afhankelijk van de omstandigheden van een concreet geval. Waar het in de kern om gaat is dat er geen verwarring bestaat bij het publiek over de vraag of een bepaald bedrijf een “commerciële band” heeft met de fabrikant van het betreffende merk. Zo is het dus niet mogelijk een bedrijf op te starten dat qua uiterlijk nagenoeg niks verschilt van een merkdealer van een bepaald merk en dan hetzelfde merk te gaan verkopen. Bij het publiek zal dan immers het idee ontstaan dat dit bedrijf formeel gelieerd is aan de fabrikant van het merk, terwijl dit in werkelijkheid helemaal niet zo is. Een dergelijke verwarring dient voorkomen te worden.

Uitgangspunt is dus dat een bedrijf een merk van een autofabrikant niet zomaar klakkeloos mag gebruiken. Soms is dit wel toegestaan, maar dan slechts bij wijze van uitzondering. Je kunt je voorstellen dat dit tot hoog oplopende discussies en conflicten kan leiden tussen bedrijven die graag een bepaald merk voor hun bedrijfsvoering willen gebruiken en de fabrikanten van zo’n merk die dit nu juist willen voorkomen. Voor juristen zijn dit veelal reuze interessante zaken. Voor een ondernemer kan het juist heel vervelend, tijdrovend en kostbaar zijn. Daarom doe je er als ondernemer goed aan gedonder met de fabrikant van een bepaald merk te voorkomen en dus spaarzaam met merkuitingen om te gaan.

mr. Tjerk Binnema is autoliefhebber en advocaat.
Heeft u een juridische vraag of weet u een interessant
onderwerp voor een column?
Neem dan contact met hem op:
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
James Wattstraat 4 B2 (8912 AR) Leeuwarden
Tel. 058 2030193

Lees meer informatie over merkenrecht op https://binnema-advocatuur.nl/advocaten-diensten/intellectuele-eigendom/

Met het mooie zomerweer liggen onze katten op en top tevreden genietend in de zon met een blik van wat maak jij je weer druk... Ze worden er blijkbaar niet ziek van en gaan af en toe even in de schaduw liggen. We kunnen daar iets van leren, nl. ontspannen.

Worden mensen nu ziek of gelukkig van werken?
Mensen worden niet ziek van hard werken. Leuk werk is van groot belang voor je arbeidsvreugde. Wanneer je lekker bezig bent kan je er zelfs energie van krijgen ook al werk je je drie keer een slag in de rondte. Gek is dat, of toch niet?



Het moet natuurlijk niet altijd vol gas gaan, maar toch kan gezegd worden dat werk niet slecht is voor mensen. Het geeft zin, een hoop sociale contacten en zorgt voor voldoening.

Het ligt waarschijnlijk besloten in het feit dat een mens een slim dier is, waardoor we het fijn vinden om te werken. Dieren hebben minder moeite met dag in dag uit lummelen. Natuurlijk denkt u nu aan de volle stranden aan zee waar sommigen aan hun huid te zien deze kunst van het genieten ook goed verstaan. Maar dan toch, hoe leuk is het om er te liggen indien je er elke dag kan liggen? Minder?

Een paar maanden vrij zijn is iets waar de meeste werkenden wel eens over dromen. Toch gaat dat snel vervelen. Gisteren had ik nog iemand aan mijn bureau van achter in de vijftig en die zou toch zo graag weer gaan werken, echter gezien de beperkingen lukt het niet. Jammer.

Mogelijk gaat het meer om vrijheid, dat je af en toe kan kiezen om vrij te zijn en of om te werken. Werkeloos worden heeft om die reden ook een nare lading, het is vaak een gedwongen uitsluiting van werk. Dus mocht je af en toe een keer flauw zijn van je werk moet je je afvragen of het werk nog bij je past en indien dat niet zo is, overwegen te solliciteren. Indien dat kansloos is moet je het werk toch maar weer gaan koesteren en de eventuele onvrede zien op te lossen door je ijkpunten te herzien. De pijnpunten te verteren, want boos blijven op je werk en/of werkgever is slecht voor de sfeer en ook voor je eigen gezondheid. Daar kan je op termijn wel ziek van worden.

En dan kom je weer bij de bedrijfsarts, tenzij die op vakantie is.

Langs deze weg wens ik alle lezers een fijne nazomer toe.

Pieter van der Werff, bedrijfsarts ArboNed