Verliefd!
- Gepubliceerd in Columnisten
Heel onschuldig was ik me aan het verdiepen in autoliefde in brede zin, toen ik op 'echte autoliefde stuitte'. Dat leek mij wel een aardig thema voor Autoplus. Zijn we allemaal niet een beetje verliefd op automobielen als we deze krant lezen?
Toch moet het niet gekker worden. Verliefd op je auto! Okee ... dat kan. Het wordt toch wel gênant wanneer je wordt opgepakt als je in het openbaar sex hebt met je auto, met een Landrover wel te verstaan. Dan hou je wel meer van de Rubens-auto om even in vrouwelijke termen te blijven. Nu mag ik dan tegen de 50 lopen en best wel ruimdenkend kunnen zijn, deze mechanofilie gaat mij te ver. Of een relatie hebben met Kever Vanilia of iedere dag je Chevrolet Monte Carlo goedenacht kussen .... Er zijn grenzen!
Al lezend realiseer ik mij dat er toch wel een bepaalde verliefdheid bij mij valt te bespeuren. Mijn havanabruine Opel Kadett 1.2S van 1979, de DP-34-PF, gekocht aan de Friesestraatweg in Groningen bij Van der Veen Bedrijfswagens (hij zit er nog), is wel mijn grote liefde. Naast de Golf GTi van 2007 zijn dit mijn grote gemotoriseerde liefdes. Nummer één blijft de Opel. Ze heeft mij met liefde vervoerd van Den Helder naar Groningen en vice versa. Op gas! Met haar 1196cc en 59pk was het een genot om 'in de 4' 115km/h te rijden. Hierboven resoneerde ze nogal en ging haar gasverbruik naar 1 op 8. Heerlijk om haar altijd roestende dorpels aan te pakken, haar te voorzien van veel te grote Cibië gele verstralers en de pook af te zagen en te voorzien van een golfbal. Dat is pas liefde, verliefdheid anno 1988.
Kijk ik nu om me heen dan is de verliefdheid nog steeds aanwezig. Misschien op een andere manier, maar het is er. Kijk maar naar de Opel Adam's, de Skoda Fabia's en de vele andere auto's die je naar jouw smaak kan 'stylen'. Of juist in stilte genietend van de extra horsepower via een chip of juist van de relatieve eenvoud van een GTi. En ook mijn tweede liefde kijk ik nog steeds met weemoed na. Meestal van achteren, logisch met mijn geknepen 1.4TSi.
Zo zijn we allemaal een beetje verliefd, ieder op zijn manier....
Hans Schieving
Manager Commercieel Bedrijf
Univé Noord-Nederland
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Alle verhuurbedrijven waren volledig uitverhuurd, tot de Duitse grensstreek aan toe. Dus bij ons werd het geen Transporter maar een Toyota Verso 7-persoons. Beter gezegd, of zeven dwergen of vijf volwassen en één kerel op rij drie met de voeten op het andere stoeltje. Oké, goed te doen met een biertje en een stuk droge, uiteraard, Groningerworst. Zeker met de Beker in Groningse handen.
Maar dan Zlatan én Volvo! Zojuist nog even de ‘commercial’ gezien. WauW! En wat oude beelden. Wat een bizar goede en unieke voetballer. Voordat u mij voor gek verklaart of weer allerlei mails stuurt, Zlatan is geniaal en maf tegelijk! Persoonlijk vind ik hem misschien wel de beste voetballer ter wereld. Lees eerst het boek, Ik Zlatan, oordeel dan. Mijn zoon en ik zijn nu ‘incrowd’ en zien het anders. Opgegroeid in Malmö, door naar Ajax, Italië, Spanje, Frankrijk en ster van Zweden. En nu in een soort van ‘viral’ video strijdend tegen een Volvo V70 Cross Country. Beiden willen winnen en respect hebbend voor de natuur! Sterk gedaan van Volvo! 
Ritsen is zeer nuttig ter hoogte van een wegversmalling. Of nog duidelijker, bij bijvoorbeeld de opgang vanaf de rotonde bij de Gasunie naar het Julianaplein. Ergens in de afgelopen week reed ik hier. Tijdens de avondspits is het altijd erg druk. Meestal neem ik dan de linkerbaan. Zo'n 100 meter voor mij gaat een taxibusje uit Winschoten midden op de dubbele banen rijden zodat niemand ervoor bij kan. Uiteindelijk lukt het een automobilist toch te passeren en zo vult de linkerbaan zich weer. En dat is juist de bedoeling. Let maar eens op de borden. Op het moment dat ik langzaam voorbij kom, wil hij weer midden op de weg gaan rijden. Een goed voorbeeld van hoe het nu net niet moet. Juist dit soort weggebruikers snapt niet dat juist het gebruik van beide banen leidt tot een kortere file.
Het tanken op Smalhorst gaat zeer gedisciplineerd. Machines uit, soms zelfs samen op één rekening en even de helm af op half op het hoofd. Van heel jong tot oud, van heel duur tot 'niks meer waard', van braaf tot een pokkenherrie! En hier zit een belangrijk deel van de passie voor de machine in. Niks mooiers dan na het tanken de machine aan te slaan onder de kap van het Shellstation van eigenaar Heino Rosevink. Even kort aan het gas, de decibels overschrijden alle normen. Heerlijk voor de liefhebber. En die zijn er om 07.30 alleen maar! De Ducati's, Harley's, Kawa's, Honda's, ze zijn er allemaal.
